Bazen ağlamak ister insan.
Bazen düşünmek ister insan hiç durmadan.
Fotoğraflar arasına karışıp kaybolmak ister.
En acıklı müzik eşliğinde haykırarak ağlamak.
Göz yaşlarıyla boğulmak ister.
Yalnız kalmak ister.
Kimsenin sesini bile duymak istemez bazen.
Evet işte öyle bir andı benimkisi.
Öyle bir an.

Dün,bugün sahip olduğum şeylere sahip olacaksın deseler inanmazdım.

Tıpkı şimdi,yarın sahip olacağım şeyleri söylediklerinde inanmadığım gibi.



Ben her zaman çok şey hayal ederim.
Aynı zamanda çok da düşünürüm.
Belki size çok basit gelir her birisi.
Belki çevremdekilere de.

Arkadaşlarıma anlatıveriyorum bazen birkaçını hayallerimin.
Dinliyorlar can kulağıyla beni.
Çoğu zaman enterasan buluyorlar anlattıklarımı.
Ve aynı zamanda gerçekçi de bulunmaz çoğu zaman.

Ama hayal etmek aslında o hayali gerçekleştirmek değil midir?
Çoğu insan hayal etmekten bile korkar olmuş.
Bir insan hayal etmeden nasıl yaşar?
Hayattan nasıl zevk alır?

Ben ne zaman üzülsem,
Ne zaman kendimi kötü hissetsem
Hayal ederken bulurum kendimi.

Şimdi bir şey istiyorum sizden.
Belki de ne zamandır yapmadığız,tadını unuttuğunuz bir şeyi.
En çok istediğiniz şeyi hayal etmenizi istiyorum.
Şimdi o hayale dalmanızı.
Tüm iliklerinizde hissetmenizi mutluluğunuzun her bir damlasını.
Sevinç çığlıkları atmanızı.
Doyasıya haykırmanızı.
Belki de unuttuğunuz o mutluluğu yeniden hatırlarız bir an da olsa.

İşin ilginç yanı şimdi sorsam her birinize
Ne hayal ettiniz diye.
Kiminin hayali araba ,
Kiminin ev ,
Kiminin lotodan çıkan para,
Kiminin bisiklet
Kiminin sınav kazanmak
Kiminin yiyecek bir kuru ekmek.
Kiminin vefat etmiş babasıyla bir saat de olsa buluşabilmek.

Şimdi bir kuru ekmek hayal edeni düşünelim.
Kendi hayal dünyamızdan çıkıp onun hayaline dalarak.
Hayallerinizde, o çocukla karşılaşsak ne yaparsınız desem?
Kimi, çocuğa para uzatırken bulur kendini
Kimi, fırından sıcacık ekmeği ona uzatırken
Kimi, kocaman sofraya çocuğu oturtup ona dünyaları yedirtirken
Kimi, kendinin son lokmasını onunla paylaşırken.
Kimi, de onun tüm masraflarını ödemeye adar kendini.
Daha kim bilir neler neler çıkar her birinizden.


Her söylenen cümle ne de çok şey anlatır aslında bize.


Neyse diyeceğim o ki Hayal etmekten asla ama asla vazgeçmeyin.

Kalabalıklar içinde yalnızım demişti o dudaklar. O zaman gözlerim sadece izlemişti o dudakları. Yürek işe girmemişti. Anlamlandırmamıştı. Ya da üstüne düşünmeye bile değer bulmamıştı kim bilir. Kalabalıklar içinde yalnızım ne derinden söylenmiş bir cümleydi oysa. Kim bilir hangi buhranla dökülmüştü o sözcükler ağızdan. Şimdi ne de iyi anlıyorum seni. Bir bilsen ne derinden hissediyorum o kelimelerinin her nefes alışını,her kalp atışını. Her insanı ayakta tutan birileri vardır hayatında, Belki de tek bir yürek vardı o kişiyi hayatta tutan. Ama vardı işte. Ya kimsesi yoksa o kişinin, O daha kötü değil miydi, sahiden? Daha acıtmaz mıydı o yüreği? Bilemedim hangisi daha ağır gelirdi bu yüreğe? İkisi de beter be kardeşim.

Cahit Sıtkı hocamla konuşuyorum karşılıklı. Konuşmaktan ziyade dertleşiyoruz sanki Dökülüveriyor dudaklarından birden. ''Öyle eksildik ki yaşarken, Bize dokunan her şeyi eksiltiyoruz. Yalnızlığımızla çoğalıp kalabalıklığımızla eksiliyoruz ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız. Ne yana dönsek kendimize çarpıyoruz…'' Bana o kadar çok şey söylüyor ki Adeta içimi okuyor. Ne iyi geliyor onla sohbet. Beni derinden hisseden birilerinin varlığı içimi ısıtıveriyor. Bu akşamki konuşmamızdan sonra kalkıyorum istemeyerek. Evime gidiyorum. Aklımda ustamın sözleri ilerliyorum.

Bir arkadasimin sorusuyla basladi her sey Ne kadar da mutluydum ona gore Oturmus hatta benim mutsuz anim olup olmadigini bile dusunmus biriydi o. Ne guzeldi boyle dusunmesi Benim de fark etmememi saglamisti. Ne kadar da sansli oldugumu fark etmemi saglamisti bu cumle, bu soru. Evet mutluydum. Cunku mutsuzlugu dibine kadar yasamistim. Simdi her animla mutlu olabilmeyi ogrenmistim. Her anima sukretmeyi ogrenmistim.

Bazen dusunuyorum bu ben miyim diye. Olmak istedigim kisi miyim diye. Bulumdugum yer mi istedigim? Gormek istediklerime mi sahibim? Ne kadar dusunurse bir insan o kadar mutsuz olur kendi icinde O yuzden az dusunmek iyidir derler hep. Bu seferde gozun kapali olmaz mi dunyaya? Kotuluklere,haksizliklara goz yummak midir dogru olan? Ya da tum bunlari dusunrek kahrolmak mi? Bos adam oluyoruz cogumuz. Umarsizca yasiyoruz. Kitapsiz yasiyoruz. Hicbir bilgimiz olmasa da her konuda bir fikrimiz var masallah. Bilmiyorum ya da ogreneyim laflarimdan bihaberiz. Ne aci gittikce kayboluyoruz. Gittikce dibi gozukmeyen bir okyanusa batiyoruz. Cevremizdekiler yalanci dost. Bizlere gercekten sevenlere de biz deger vermiyoruz. Hayir amacimiz ne anlamis da degilim. Sevene aci cektir,sevdigin de sana aci cektirsin. Herkesin baska derdi var. Her haneye konuk olusumda sasirir kalirim Dert edindikleri seyler, Guldukleri,agladiklari seyler, Cektikleri dertler,cileler... Evlerin onunden her gecisimde huzun kapalr icimi. Belki biz memnun degiliz hayatimizdan Belki her gun isyan ediyoruz bulundugumuz konumdan. Ama yok bu da fazla Keske her birimiz ne kadar da sansli oldugumuzu fark edebilsek. Ne kadar da sanssizim diye her dusunusumde aklima,sans oyunlarini seyyar olarak satan,bir kolu da olmayan teyze gelir aklima ve birde vazgeciveririm bu dusuncemden.Siz siz olun bulundugunuz yerin,sahip oldugunuz arkadaslarin,ailenin kiymetini bilin.

Gezelim Görelim İsviçrede:)

    9 Haziran - 4 Temmuz 2013 tarihleri İsviçre'yi gezme fırsatım oldu.Böyle büyüleyici bir ülkenin varlığı beni adeta büyüledi.Sizin de gitmeniz için anlatmaya çalışacağım.

   

    İsviçre 26 kanton ve yarı kantona bölünmüştür.

     Solothurn adlı kantondan başladım gezmeye. Solothurndan başlama sebebim  Olten de kalıyor oluşum.Solothurndaki bir kasaba Olten. Jesuitenkirche yle başladım.Hayatımda gördüğüm ilk klise olmasından olsa gerek unutamıyorum.İçine girdiğiniz an nefesinizi tutmaya hazır olun.Zengin büyüleyici görüntüsüne bir de klise orgu ile çalınan sesli gösteriye denk gelirseniz  emin olun ordan çıkmak istemeyeceksiniz.

    

    

       Ertesi gün rotamızı Geneve.Geneve de göl manzarası eşliğinde kahvenizi yudumlayabilir.Müzeleri gezip rönesans dönemini hissedebilirsiniz.İsviçreyle adeta bütünleşmiş saatleri hepimiz biliriz.Ama Flower Clock gibisini görmediğinizden eminim.Bu çimde göreceğiniz bu saate bakakalacağınızdan emin olun.Bu saatle fotoğraflarınızı çektikten sonra hemen yanında yer alan Lake Geneva da yürüyüş yapmanın tadına varabilirsiniz.

Lake Geneva

Collections Baur, Musée des Arts d’Extrême-Orient

Cenevre

• 
  

Kategori: Özel Müze; Sanat Müzesi

Patek Philippe Müzesi

 Cenevre

Kategori: Özel Müze

Eglise Russe

 Cenevre

“Güzel ve küçük bir kilise'' Benim gibi kliselerin dekorasyonuna ve atmosferine hayransanız gidin

Kategori: Dini Yer

Cathedrale de St-Pierre

 Cenevre

İşte bir muhteşem klise daha.

Kategori: Dini Yer; Mimari Yapı; Manzara

Grand Theatre de Geneve

Kategori: Tiyatro

 İçine girmedim ama dış mimarisi yeter.Fotoğraf çekinmeden buradan ayrılmayın.

Museum of Art and History (Musee d'Art et d'Histoire)

Cenevre

Müzeleri görmeden edemeyenler için iyi tercih.

• Kategori: Özel Müze; Sanat Müzesi; Tarih Müzesi

Musee International de la Reforme

 Cenevre

Kategori: Reform döneminden izler taşıyan bir Müze

Flower Clock

CENEVRE

Hemen gölün yanında yürüyüş yaparken göreceğiniz çiçek saat.

Ruh eşim.

Ah ey sevgili
Uzağımda değil yanı başımdayken fark ettim seni
Aldırmadım ilk başta
Ama bir an derin bakan gözlerin
Evet o gözlerdi seni bana getiren
Seni bana tanıtan
Merak uyandıran
İşte seni tanıma isteği uyandıran o bakışlar
Fotoğraflarında gördüğüm o gülümseme
Of işte o andı sana asıl eriştiğim an
Kendimi görüyordum sanki
Evet evet o gülümseme aynı benim gülümseyişimdi
İnanamamıştım bu gülen surata
Kardeşime gösterince abla aynı senin gibi gülüyor cevabı
Mutlu etmişti beni
Ey sevgili
Diğer yanımı bulduğumu düşündüğüm o an bile
Hatırlamaya
O sevinci tüm iliklerimde hissetmeye değerdi
Unuttuğum şu duyguyu bana en iyi şekilde anımsattığın için
Teşekkürler...