Bazen dusunuyorum bu ben miyim diye. Olmak istedigim kisi miyim diye. Bulumdugum yer mi istedigim? Gormek istediklerime mi sahibim? Ne kadar dusunurse bir insan o kadar mutsuz olur kendi icinde O yuzden az dusunmek iyidir derler hep. Bu seferde gozun kapali olmaz mi dunyaya? Kotuluklere,haksizliklara goz yummak midir dogru olan? Ya da tum bunlari dusunrek kahrolmak mi? Bos adam oluyoruz cogumuz. Umarsizca yasiyoruz. Kitapsiz yasiyoruz. Hicbir bilgimiz olmasa da her konuda bir fikrimiz var masallah. Bilmiyorum ya da ogreneyim laflarimdan bihaberiz. Ne aci gittikce kayboluyoruz. Gittikce dibi gozukmeyen bir okyanusa batiyoruz. Cevremizdekiler yalanci dost. Bizlere gercekten sevenlere de biz deger vermiyoruz. Hayir amacimiz ne anlamis da degilim. Sevene aci cektir,sevdigin de sana aci cektirsin. Herkesin baska derdi var. Her haneye konuk olusumda sasirir kalirim Dert edindikleri seyler, Guldukleri,agladiklari seyler, Cektikleri dertler,cileler... Evlerin onunden her gecisimde huzun kapalr icimi. Belki biz memnun degiliz hayatimizdan Belki her gun isyan ediyoruz bulundugumuz konumdan. Ama yok bu da fazla Keske her birimiz ne kadar da sansli oldugumuzu fark edebilsek. Ne kadar da sanssizim diye her dusunusumde aklima,sans oyunlarini seyyar olarak satan,bir kolu da olmayan teyze gelir aklima ve birde vazgeciveririm bu dusuncemden.Siz siz olun bulundugunuz yerin,sahip oldugunuz arkadaslarin,ailenin kiymetini bilin.